Wednesday, June 07, 2006

Αγάπη μου, είμαστε ένοχοι. Αγάπη μου, και λίγοι.


sad look, originally uploaded by Agron.

Το έγκλημα στη Βέροια, δεν είχε ένα θύμα. Είχε έξι.
Δεν είχε έναν ξένο. Είχε έξι.
Τους ξένους, τόχω ξαναπεί, τους παράγει η κοινωνία.
Η έννοια του ξένου είναι μια έννοια κατασκευασμένη Από αυτούς που έχουν την ανάγκη να νοιώθουν «οικείοι» ενώ οι άλλοι τους βλέπουν σαν ξένους.

Η ανάγκη του ανθρώπου να ξεχωρίζει, να είναι καλύτερος, να είναι τέλειος, προκύπτει από την ανάγκη του για ασφάλεια. Ομοίως και η ανάγκη του ανήκειν. Έτσι ένας άνθρωπος που ανήκει στους καλύτερους, έχει ο καημένος, την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Είμαι τέλειος, άρα είμαι στο απυρόβλητο. Κανείς δεν μπορεί να με αγγίξει. Είμαι ασφαλής. Ανήκω στους πολλούς, άρα θα με προστατέψουν, άρα είμαι ασφαλής. Η ασφάλεια είναι η ισχυρότερη συναλλακτική αξία στη χώρα των συναισθημάτων. Με τον ίδιο τρόπο που οι άνθρωποι σκοτώνουν για τα χρήματα με τον ίδιο ακριβώς σκοτώνουν για την ασφάλεια.

Φτηνή ψυχολογοδιάρροια? Ίσως. Για μένα όμως τα θύματα είναι 6. Είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας των ξένων, ο Αλεξ, που βαφτίστηκε ξένος γιατί βοήθησε κι η ταυτότητα των γονέων. Είναι όμως και οι ανήλικοι δράστες, που τους έκανε ξένους η υποκριτική κοινωνία μιας εκάστης Βέροιας. Είναι τα παιδιά αυτά που ίσως να ησύχαζαν περισσότερο αν αυτά είχαν βιολογικά σκοτωθεί, παρά τώρα που σκότωσαν βιολογικά, έχοντας τα ίδια μετατραπεί σε νεκροζώντανους άγουρους δολοφόνους.

Είναι ανάγκη να αρθρώσω ποιοι είναι οι πραγματικοί δολοφόνοι? Να το πω κι ας πέσει χάμω. Οι γονείς τους, οι δάσκαλοί τους οι αναίσχυντοι «σημαντικοί άλλοι» στις ζωές τους. Εσείς. Εγώ. Όλοι όσοι, τάχα εμβρόντητοι παρακολουθούμε το χαμό τους αγγέλου από τους δαίμονες. Σας θυμίζω, ότι οι δαίμονες, είναι πεπτωκότες άγγελοι.

Ναι υπάρχει ρατσισμός, υπάρχει ξενοφοβία. Όχι απλώς δεν την αρνούμαι, αλλά προσπαθώ έμπρακτα στη ζωή μου να την νικήσω. Όμως, ας μην καταπίνουμε την καμήλα και διυλίζουμε το κουνούπι. Η παιδική βία, απόρροια της αδιαφορίας και της διάτρησης του κοινωνικού ιστού, είναι το μείζον θέμα σ’ αυτήν την περίπτωση. Ο ρατσισμός ήταν η αφορμή για ένα φόνο που τα παιδιά θα τον έκαναν έτσι κι αλλιώς. Και οι πραγματικοί ένοχοι, οι γονείς τέρατα, οι δάσκαλοι τέρατα, οι γείτονες τέρατα, πρέπει να τιμωρηθούν. Αυτοί χρειάζονται σοφρωνισμό και αναμόρφωση. Αυτοί πρέπει να πληρώσουν το χαμό του άγγελου. Αυτοί που δεν έδωσαν την ελάχιστη αγάπη στα παιδιά που την χρειάζονταν, την ώρα που την χρειάζονταν, για να μείνουν άγγελοι.

Και επιτέλους, αυτή η κτηνωδία, ας γίνει μάθημα σε όλους. Σ’ αυτούς που κάνουν παιδιά να ξέρουν ότι η τεκνογονία είναι δόσιμο απόλυτο και δέσμευση παντοτινή και αυταπάρνηση και προσφορά χωρίς αντάλλαγμα. Αλλιώς να μην κάνουνε παιδιά. Και σε όλους μας, είτε έχουμε, είτε δεν έχουμε παιδιά, ότι τα παιδιά όλου του κόσμου, μας έχουν ανάγκη έμπρακτη. Ότι η συμμετοχή μας είναι απαραίτητη.

Δίπλα μου, σ’ ένα μικρό στενάκι μεταξύ Θησείου και Πετραλώνων, ζει μια ωραία, ήσυχη οικογένεια με 3 παιδιά. Ο πατέρας της οικογένειας, μαζεύει κάθε τόσο τα παιδιά της γειτονιάς, και τους μαθαίνει μπάσκετ στο λόφο του Φιλοπάππου. Είναι χαρά Θεού να βλέπεις την αγάπη και το σεβασμό που του έχουν τα παιδιά και την φροντίδα του ίδιου να ξεχειλίζει από τα στενά όρια του διαμερίσματός του και να αγκαλιάζει και τα παιδιά των γειτόνων. Για όλα τα παιδιά είμαστε υπεύθυνοι. Για όλα. Όλα είναι δικά μας. Και τα λάθη τους, λάθη μας.

Με πολύ βαθειά θλίψη και ενοχή


Magica de Spell

5 comments:

Aspa said...

Πόση αλήθεια κρύβει η τελευταία σου φράση…

«Όλα τα παιδιά είναι δικά μας!»

Μπορούμε να τ΄αγαπήσουμε όλα? Μπορούμε να μάθουμε στα δικά μας πως όπως κείνα είναι μοναδικά και πολύτιμα για μας, έτσι και τ άλλα παιδιά είναι μοναδικά και πολύτιμα κάποιων άλλων γονιών? Θέλουμε να τους μάθουμε πως πρέπει να σέβονται το διπλανό παιδάκι, να μη το ξεχωρίζουν απ το χρώμα κι απ΄το ρούχο? Μπορούμε ν΄αγαπήσουμε «όλα τα παιδιά του κόσμου», χωρίς υποκρισία, μα αληθινά?

Ας ψάξουμε βαθιά μέσα μας, όλοι εμείς οι πολιτισμένοι που πολεμάμε με λογής λογής μανιφέστα και παγκόσμιες μέρες τον ρατσισμό, αλλά τον διδάσκουμε στα παιδιά μας με τον «κακό» μαθητή, το «γυφτάκι», το «αλητάκι», το «υπερκινητικό» ξαδερφάκι, το «αλβανάκι»! Το ρατσισμό μόνο μέσα σου μπορείς να τον παλέψεις κι αν τον κερδίσεις κόβεις ένα του κεφάλι! Μα είναι δύσκολος αγώνας…

Άντε και με τη νίκη Magica,… με τη νίκη!

peftasteri said...

τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο...

τό'πα κι αλλού ...

Εμείς είμαστε η κοινωνία. Εμείς την δημιουργήσαμε, εμείς την διαμορφώνουμε, έχουμε ευθύνη, μέρισμα και λόγο. Οπότε ας μην κλείνουμε τα μάτια, γιατί ο κόσμος που ζούμε μας αξίζει...

Anonymous said...

Υπέροχο. Δεν έχω δικά μου παιδιά αλλά κάποτε έδεχνα έμπρακτα την αγάπη μου στα παιδιά του κόσμου. Κάποια στιγμή κουράστηκα και σταμάτησα. Ευχαριστώ που μου θυμίσατε πόσο σημαντικό ήταν για τη δική μου ζωή.

Epicuros said...

Αν δεν το αντέχεις δεν πρέπει να γίνεσαι γονιός, ούτε δάσκαλος. Και οι δυό ρόλλοι θέλουν δόσιμο. Πλήρες και χωρίς όρους. Κι εμείς οι άτεκνοι και μη δάσκαλοι, έχουμε το ρόλλο μας, έστω κι αν δεν είναι full time... Μιά καλή κουβέντα, ένα φιλικό βλέμμα, ένα χαμόγελο μπορούν να στάξουν πολύτιμες σταγόνες στο παιδί του γείτονα, του μετανάστη, του έγχρωμου!

Unknown said...

Now that replica handbags is selling all his goods at a high price, while the lower quality goods were rapidly available, we had to know that people were going to use this to trade in cash to this opportunity. LV is the most replicated designers, while some people say that it is the biggest compliment you could give someone. The replicas of sold louis vuitton handbags are really common in the USA; If you live in a large city you may notice it yourself. If you happen to notice a louis vuitton bags sold at a price which is cheap it is made from poor quality materials and are also sold for half the price a normal lv is sold for.