Pink Morning
Originally uploaded by Sherrymac.
...Θα τα βρούμε ξανά
Αγκαλιά στο κρεβάτι
Σκέφτομαι συχνά, πόσο πολύ αγαπώ τα πρωινά. Νομίζω ότι γεννήθηκα πρωινός τύπος. Η ιδιοσυγκρασία μου αγαπάει το πρωινό ξύπνημα, λειτουργώ καλύτερα τη μέρα από ότι τη νύχτα, διάβαζα πάντα το πρωί και εξαιρετικά σπάνια το βράδυ. Γενικώς είμαι οπαδός της παροιμίας της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελάει.
Μ’ αρέσει η μέρα, λοιπόν πολύ. Όταν ήμουν μικρή, σηκωνόμουν πολύ πρωί για να προλάβω το σχολικό κι αργότερα το τραίνο και να πάω στο σχολείο μου, στην άλλη άκρη της πόλης. Η αίσθηση της πρωινής δροσιάς, ή και του κρύου, όταν χτυπούσε το πρόσωπό μου βγαίνοντας από το σπίτι, μου έδινε μια αίσθηση ζωντάνιας. Και βλέποντας τα πρώτα χρώματα της μέρας στον ουρανό, ένοιωθα πιο κερδισμένη από τους άλλους ανθρώπους. Ένοιωθα μια συνενοχή με το πρωί. Όλα αυτά και κυρίως το πρωινό μου κέφι, είναι που μ’ έκαναν ν’ αγαπώ να ετοιμάζω πρωινά. Νομίζω, ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση της εργένικης ζωής, από το να ξυπνάς αργούτσικα το πρωί της Κυριακής και να στρώνεις ένα τραπέζι πρωινού, που κρατάει μέχρι την ώρα του μεσημεριανού. Βασική προϋπόθεση : Ωραία σπιτικά ρούχα. Μαλακές φόρμες, απαλά μπλουζάκια, ρόμπες κιμονό, χνουδωτά μπουρνούζια. Το ένδυμα του πρωινού, πρέπει να είναι σπιτικό. Σπιτικό, αλλά χλιδάτο, όπως ορίζει το χλιδάτο ο καθένας σας.
Αφού λοιπόν βάλετε τις βελούδινες φόρμες σας, και τα γυαλιστερά κιμονό σας, πηγαίνετε στην κουζίνα. Ανοίξτε το ψυγείο και παρατηρήστε το για ώρα. Αγνοείστε τη φωνή της γιαγιάς που ηχεί στ’ αυτιά σας «κλείσε παιδί μου το ψυγείο, πιάνει πάγο!». Παρατηρείστε το χαλαρά, και βλέποντας τα περιεχόμενά του, φανταστείτε τα στολισμένα πάνω στο τραπέζι. Δεν είναι ανάγκη να μαγειρέψετε για το πρωινό. Αρκεί να στολίσετε το τραπέζι με τα περιεχόμενα του ψυγείου. Μια άλλη προϋπόθεση για το χλιδάτο πρωινό της εφηβικής ψυχής, είναι το ωραίο στόλισμα του τραπεζιού. Αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο και ζωγραφίστε το τραπέζι, με ό,τι έχετε, ακόμα κι αν δεν έχετε σκοπό να το φάτε. Παράδειγμα : Έχετε στο σπίτι δύο είδη τυρί. Δεν χρειάζεται να τα βάλετε ξεροσφύρι σ’ ένα πιάτο. Στρώστε ένα ωραίο φύλλο σαλάτας κάτω από το καθένα, και γεμίστε τα κενά του πιάτου με ξερά φρούτα και καρπούς. Δεν είναι πολύ πιο ωραία έτσι? Σ’ ένα άλλο πιάτο σερβίρετε ένα αλλαντικό τριγυρισμένο από φρέσκα φρούτα. Βάλτε το γιαούρτι, το μέλι, τις μαρμελάδες, σε ωραία μπωλάκια. Το πρωινό της Κυριακής, θέλει ομορφιά. Θέλει πολύ ομορφιά. Γιατί ξεκινάει την θλιβερότερη μέρα της εβδομάδας. Την πιο νοσταλγική. Την πιο τσιμπητική της καρδιάς. Δώστε του ομορφιά λοιπόν. Χρώματα από φρούτα, μυρωδιές από τυριά, ωραίες πετσέτες περασμένες σε κρικάκια, ένα λουλούδι ίσως.
Το Κυριακάτικο πρωινό, θέλει ακόμα ωραία ψώνια. Υπάρχουν πράγματα που τα αγοράζω μόνο για τα πρωινά. Μέλι αρωματισμένο με τρούφα για παράδειγμα. Εμένα δε μ’ αρέσει πολύ το μέλι. Μ’ αρέσει όμως πολύ το τυρί και το μέλι με τρούφα, ταιριάζει πάρα πολύ με το τυρί. Τα ξερά βερύκοκκα, είναι άλλο ένα πράγμα που δεν τρώω. Όμως μέσα σε μια πιατέλα με τυριά ή φρούτα και ξερούς καρπούς, δίνουν μια λάμψη από καλοκαίρι και δεν πειράζει αν δεν φαγωθούν, τα παίρνω για στολίδια. Μ’ αρέσει ακόμα, να έχω μια ποικιλία τυρίων στο τραπέζι. Έχω την εντύπωση ότι η ποικιλία και η αφθονία είναι απαραίτητοι σύμμαχοι του πρωινού της Κυριακής. Συνήθως σερβίρω ένα λευκό κι ένα κίτρινο τυρί, τουλάχιστον. Ας πούμε κατίκι και φορμαέλλα από τη Βυτίνα. Ή ανθότυρο, και μετσοβόνε. Όμως στα πρωινά, δείχνουν ωραία και όλα τα τυριά με «μούχλα». Τα brie, τα camembert και όλα τα μπλε.
Φλυάρησα πολύ.
Σκοπός μου ήταν να σας δώσω μια δυο απλές συνταγές για πράγματα που γίνονται σε χρόνο dt και ομορφαίνουν και πλουτίζουν το πρωινό της Κυριακής.
Ντομάτες «της σιγουριάς τα υλικά»
Η απλούστερη ιδέα στον κόσμο
Λαμβάνουμε ντομάτες κατά προτίμηση πολύ μικρές, αλλά όχι τσέρρυ, και τις κόβουμε στα δύο. Τις τοποθετούμε σε πυρίμαχα σκεύη με την κομμένη πλευρά προς τα πάνω. Τις πασπαλίζουμε με τυρί που λιώνει ιδανικά καπνιστό και αν έχουμε όρεξη με κάποιο φρέσκο μυρωδικό. Ένα όμως. Ή θυμάρι, ή ρίγανη, ή σχοινόπρασσο, ό,τι σας αρέσει. Τις γκρατινάρουμε στο γκριλλ, ώσπου να λιώσει το τυρί και να ζεσταθούν καλά οι ντομάτες. Αν το τυρί δεν είναι αρμυρό, ίσως νομίσετε ότι θέλετε να βάλετε λίγο αλάτι.
Pancakes
1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κούπα γάλα
1 κ.γ. baking powder
½ κ.γ. σόδα
1 αυγό
1 κ.σ. λάδι
1 κ.σ. ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά σε ένα ομοιογενή χυλό.
Σε πολύ ζεστό προαιρετικά βουτυρωμένο τηγανάκι, απλώνουμε κουταλιές από το μείγμα. Όταν αρχίζουν να βγαίνουν φουσκάλες αναποδογυρίζουμε τις τηγανίτες. Τις διατηρούμε ζεστές και τις σερβίρουμε με διάφορα σιρόπια (personal favorite το σιρόπι σφενδάμου, ελληνιστί maple syrup), μαρμελάδες, γιαούρτι, τυρί και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας.
Το ίδιο μείγμα, κάπως πιο πυκνό και με τη διπλάσια σόδα, είναι κατάλληλο και για βάφλες. Θυμηθείτε να ζεστάνετε πολύ καλά το σίδερο για να μη σας κολλήσουν.
Η πείρα μου έχει δείξει, ότι μπορείτε και τελείως να παραλείψετε τη ζάχαρη. Ειδικά αν προτιμάτε τη συνοδεία αρμυρών εδεσμάτων.
Kaiserschmarren
6 αυγά
200 γρ. αλεύρι
50 γρ. Ζάχαρη
1 κούπα γάλα
Μια χούφτα σουλτανίνα
1 πρέζα αλάτι
Χτυπάμε τα ασπράδια των αυγών με το αλάτι σε σφιχτή μαρέγκα.
Ανακατεύουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά μαζί ώσπου να γίνουν ένας ομοιογενής χυλός.
Διπλώνουμε τη μαρέγκα μέσα στο χυλό.
Σε μεγάλο πολύ ζεστό τηγάνι ελαφρότατα βουτυρωμένο, αδειάζουμε το χυλό και τον αφήνουμε να ψηθεί για μερικά λεπτά από την μία πλευρά. Αναποδογυρίζουμε και με ένα πηρούνι κόβουμε την τεράστια τηγανίτα μας σε ακατάστατες λωρίδες. Το Kaiserschmarren δεν πρέπει να παραψηθεί γιατί στεγνώνει. Το μεταφέρουμε σε πιατέλα και το πασπαλίζουμε με μπόλικη άχνη. Μπορεί να συνοδευτεί με ό,τι μαρμελάδα φαντάζεστε αλλά και σκέτο είναι σούπερ. Οι Αυστριακοί το συνοδεύουν με σάλτσα μήλου ή δαμάσκηνου.
Αυτές οι μικρές ιδέες μετατρέπουν ένα πρωινό σε πιο «μαγειρεμένο» και κυρίως στολίζουν το τραπέζι σας με τα πιο απλά υλικά σε μηδέν χρόνο. Αφεθείτε να το απολαύσετε, με καυτό τσάι και καφέ, εφημερίδες και περιοδικά και μουσική.
Καλή Κυριακή.
10 comments:
Δε θα σου ξαναχαλάσει το internet?
εκεί να σε δω magica, να σου βγαίνει το vulgaire στοιχείο...όχι που μου θες πρωινά τις Κυριακές στο κρεβάτι.
Φτου σου!
κοίτα να δεις τώρα για το "alter ego" δεν ειναι τυχαίο!
Για ένα πορτοκαλοκόκκινο δειλινό μόνο την ψυχή μου δεν δίνω, αλλά η καλοκαιριάτικη αυγή έχει και αυτή το κόκκινο της. Ένα περίεργο μωβ-κόκκινο ώχρας...
Έχει δροσιά, έχει φρέσκο αέρα και πολύ ενέργεια.
Για να δω μια τέτοια καλοκαιριάτικη αυγή πρέπει να κοιμηθώ από βραδύς στην ανατολική βεράντα και να με ξυπνήσει σιγά σιγά το γλυκό χάραμα. Οποιαδήποτε άλλη απόπειρα για πρωϊνή έγερση αποτυγχάνει παταγωδώς καθότι και διότι πολύ βαρύ το σκέπασμα..
Το πρωϊνό πάντως αξίζει να το γευτείς μόνο με ωραία παρέα. Ίσως το ότι κάθε φορά που ψάχνω στο συρτάρι της θύμησης μου, να έχει ιδιαίτερη σημασία. Διότι αναπολώντας την Αίγινα, δυο εικόνες είναι πιο έντονες. Αν είναι χειμώνας, πρωϊνό μπροστά στο αναμμένο τζάκι. Αν είναι καλοκαίρι, πρωϊνό στην βεράντα ή ξεφυλλίζοντας κίτρινες σελίδες, πρωϊνό στον κήπο κάτω απο τα πεύκα.
Συνήθως είναι γιορτές ή κάποια Σαββατοκύριακα που παίρνουμε πρωϊνό από το πρωί έως το μεσημέρι με συνοδεία,
-φρούτων όπως σύκα και σταφύλια από τον κήπο και καρπούζι από τον...μανάβη.
-Τρία-τέσσερα είδη τυριών, απαραίτητα ροκφόρ ή μπλε τυρί, ζαμπόν γαλοπούλας αλλά και σαλαμάκι(!).
-Ψωμί της μαμάς Κωνσταντινιάς ψημένο στον χωριάτικο μας φούρνο,
-Τηγανίτες με μέλι ή γαλλικό τόστ με μαρμελάδα
- Αυγουλάκια φρέσκα Αγιομηνίτικα
- Εφημερίδες σωρό
- Αψιμαχίες εν θερμώ
Φτου σου και σενα peftasteri
...μη με ματιάξεις!!! ΧΑΧΑΧΑ
Χαίρομαι που το ευχαριστηθήκατε.
Ελπίζω να σας αρέσουν και οι συνταγές.
Εγώ αυτά τα πρωινά τα κάνω κάθε Κυριακή και σε όλες τις αργίες και τις διακοπές. Νομίζω οτι είναι τα καλύτερά μου τραπέζια.
Φιλιά σε όλους.
Και να δεις που σήμερα διάβαζα εντελώς τυχαία κάπου αλλού για μία Κυριακή γιορτή και σχόλη...
Έτσι μ΄αρέσουν και μένα τα πρωινά της Κυριακής. Αργά και χλιδάτα. Με παρέα ή χωρίς. Με παρέα χωρίς σχόλια ;-). Χωρίς, όταν έχω ανάγκη να με φροντίσω.
Κι εκείνες οι λεπτομέρειες βρε Μάτζικα... η βελούδινη φόρμα, το καλό κοκκαλάκι στο μαλλί, το απενεργοποιημένο από το βράδυ ξυπνητήρι, το ξύπνημα μέσα σε μια αγκαλιά που κοιμάται ακόμα, η ματιά στον ουρανό από το κρεββάτι ακόμα, η καλή κούπα του καφέ, το τέντωμα να ξεμουδιάσεις μόλις αφήνεις και την τελευταία εφημερίδα, το μισοβρασμένο μεζεδάκι αν η mother μαγειρεύει στην κουζίνα...
Εύστοχο ποστ από πολλές απόψεις. Από 100 διαφορετικές απόψεις εύστοχο.
Σκέφτομαι ότι την τελευταία τριετία το σπίτι μου συστηματικά κ από πεποίθηση προσφέρει μόνον bed κ όχι breakfast.
Μάλιστα η διάθεσή μου να προσφέρω κ breakfast η οποία είναι ενστικτώδης καθαρά είναι ένα από τα ασφαλέστερα κριτήρια αποτίμησης μιας κατάστασης. Όλα αυτά είναι ενδείξεις ενηλικίωσης,να μην πω γεροντορισμού. Κάποτε ούτε που με ενοχλούσε να ξυπνήσω με κάποια. Τώρα με ενοχλεί πολύ αν δεν μου λέει κάτι.
Κ εγώ είμαι του κιμονό αγαπητή μου. Το αγαπημένο μου είναι ένα κόκκινο, το τελευταίο μου αμόρε έλεγε ότι μοιάζω με πορνοστάρ σε γκαίυ ταινίες όταν το φοράω. :-)
Πρωινό μόνος μου μαγειρεύω σπανίως. Τρώω πάντα εννοείται γιατί αλλιώς δεν γίνεται να διατηρήσει κανείς το βάρος του, αλλά δεν έχει γούστο να τρως μόνος σου πρωινό, για μένα τουλάχιστον. Το κυριακάτικο μεγαλειώδες πρωινό θέλει καλή παρέα.
Γιαυτό έχω γίνει φαν του κυριακάτικου brunch όπου είναι κ ευκαιρία να μαζευτεί η ρεμαλοπαρέα από το μεσημεράκι στις 12 μέχρι αργά το απόγευμα κ μου αρέσει κ πάρα πολύ να ετοιμάζω brunch. Να γράψουμε καμια μέρα για το brunch κ να οργανώσουμε κ ένα.
@ peftasteri.
Άστα οι λεπτομέρειες με φάγανε. Κι όμως, αυτές δεν είναι η μισή χαρά?
Θα βγάλω φωτογραφία (για την ακρίβεια θα προσπαθήσω να θυμηθώ να...) το τραπέζι του πρωινού της Κυριακής. Μ' αρέσει τόσο πολύ, που νομίζω, οτι η μισή μου χαρά είναι να το στρώνω.
@ Αθήναιο
Εμ, τι να σας πει χρυσε μου? Νομίζω οτι τα κιμονό, το σηκώνουνε το δούλεμα. Εγώ που ετοιμάζω το πρωινό με το δικό μου (μαύρο με ροζ) μου λένε οτι θα πεθάνω σαν την Ισιδώρα Ντάνκαν. Όπως αυτή πάτησε το φουλάρι της και πνίγηκε, έτσι εμένα θα πιάσουνε φωτιά τα μανίκια μου στο γκάζι την ώρα που αναποδογυρίζω τα pancakes.
Κανείς δεν μας καταλαβαίνει. Κι όμως, σε όλους αρέσουν. Κι όπως λέει και η φίλη μου η Χάρη, τον πλούτο πολλοί εμίσησαν. Την χλιδή, ουδείς.
Για το brunch μέσα!
Για ένα καλό brunch, το παραλείπω το πρωινό.
Δεν περιάζει γλυκιά μου, άστες τις φωτογραφίες. Αν το έχεις δει αυτό το τραπέζι, δεν το ξεχνάς με τίποτα ;-). Ούτε και το κιμονό!
Εάν υπαινίσσεσαι οτι όποιος διαβάζει το μπλογκ έχει φάει πρωινό στο σπίτι μου δύο τινά συμβαίνουν : Η το μπλογκ έχει πολύ μικρό κοινό, ή είμαι εξώλης και προώλης. :-)))
Θα τη βάλω τη φωτογραφία, μετην ελπίδα να βραθούν μερικοί αναγνώστες που δεν έχουν φάει το πρωινό μου!!!
Καλό Σουκου!
Post a Comment