Ιστορία μου, αμαρτία μου.

Αυτή τη φορά, δεν μπόρεσα να συμμετάσχω.
Οι συγκάτοικοί μου στο Hotel Memory, έγραψαν όμως!!!
Με θέμα την ιστορία ενός blogger που φέρει ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα και υποφέρει λόγω αυτού, που έθεσε, ο maitre του θέματος Γεώργιος Χοιροβοσκός.

Απολαύστε τους!

O come all ye faithfull...

prosklisi-2.indd
Originally uploaded by emotional anaemia.

Κρατάω στα χέρια μου την πρόσκληση και την αφίσα του μπαζάρ.

Βλέπω μπροστά μου τα γλυκά ντροπαλά μάτια του «αγγελάκι» του μπαζάρ Alien Lover. Ηρθε πριν περίπου 2 εβδομάδες, με αυτήν την αθωότητα που σου δίνει η νεότης. Είναι δεν είναι 20 χρονών. Γλυκό, απλό, συνεσταλμένο, μου άφησε το χαρτζιλίκι του για να ψωνίσω χριστουγεννιάτικα στολίδια για να πουληθούν στο μπαζάρ. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα μάτια του.

Κάθε χρόνο, ο Θεός μου στέλνει πριν το μπαζάρ ένα αγγελάκι. Μου το στέλνει να καθίσει απέναντί μου στο γραφείο και να μου προσφέρει κάτι. Άλλοτε είναι πράγματα, άλλοτε είναι χρήματα. Ό,τι και να ‘ναι πάντως, είναι πάντα περιτυλιγμένο με τρυφερότητα και μόλις ανοίξεις το περιτύλιγμά του, το βλέπεις να κάθεται αναπαυτικά σε κατακόκκινα σύννεφα αγάπης. Δεν ξέρω γιατί ο Θεός τα στέλνει αυτά τα αγγελάκια, έχω όμως την υποψία, ότι τα στέλνει για να πάρω κουράγιο. Για να μην κουραστώ, για να μην σταματήσω για να μπορώ να συνεχίσω.

Φέτος μου ‘στειλε δύο. Εκτός από την Alien Lover, μου ‘στειλε κι ένα μικρό. Ένα οκτάχρονο ξανθό με μακριά κοτσίδα, από την Ουκρανία. Ας το πούμε Αλιόνα.
Η Αλιόνα, το αγγελάκι που ζωγραφίζει, ήρθε με του γονείς της στην Ελλάδα για μια καλύτερη τύχη. Οι άνθρωποι, γονάτισαν. Δεν άντεξαν να προσπαθούν συνέχεια χωρίς αποτέλεσμα. Γονάτιζαν δίπλα σε μπουκάλια βότκας. Τους καταλαβαίνω, τους συμπονώ. Αλλά σκέφτομαι και την Αλιόνα, που δεν θέλει να πηγαίνει στο σπίτι της. Δεν αντέχει τη μυρωδιά της βότκας. Εχτές, η γειτόνισσα, η Λία, πήρε την Αλιόνα, τη μαμά της και τον μικρό της αδελφό και τους έφερε στο κέντρο. Ανέλαβε να φέρνει κάθε Δευτέρα στο κέντρο την Αλιόνα, να κάνει ελληνικά, και μετά να κάνει ζωγραφική. Ο μικρός γλύκας, που δεν ξέρει λέξη ελληνικά, μου απάντησε με το γλυκύτερο και πιο ναζιάρικο ύφος του κόσμου, «Βανιούσα», όταν τον ρώτησε πως τον λένε. Η Αλιόνα, ενθουσιάστηκε με το κέντρο, με τα παιδιά, με τη δασκάλα της ζωγραφικής και ανυπομονεί να ξεκινήσει την επόμενη Δευτέρα. Σαν να έχει λίγο παραπάνω αίσθημα για μένα το φετινό μπαζάρ.

Τα κορίτσια του κέντρου που πάνε γυμνάσιο, έχουν ενθουσιαστεί με την ιδέα να εργαστούν στο μπαζάρ. «Τι ωραία που περάσαμε πέρσυ, κυρία!» «Κυρία, τι ωραία βραχιολάκια που είχε!» «Κυρία, εγώ ξέρω να πουλάω. Οι γονείς μου είναι μικροπωλητές και πουλάμε στα πανηγύρια χαλβά Φαρσάλων και καλαμπόκι.»
Θα τις γνωρίσετε. Είναι υπέροχες.

Όπως υπέροχοι, είστε και όλοι εσείς που έχετε προσφερθεί να εργαστείτε στο μπαζάρ ή να προσφέρετε είδη για πώληση. Όπως υπέροχο είναι κι αυτό που είμαι σίγουρη ότι θα πετύχουμε και φέτος. Να δώσουμε περισσότερο χαμόγελο σε παιδάκια σαν την Αλιόνα.

Σας περιμένω, με ανοιχτή αγκαλιά.

Κέρασμα λόγω εορτής

self explaining addiction
Originally uploaded by procsilas.

Χωρίς άλλο σχόλιο, κερνάω σήμερα μια πολύ - πολύ αγαπημένη μου συνταγή, που κάποιοι από σας την γνωρίζετε κι άλλοι την έχετε δοκιμάσει.
Το κέρασμα είναι από την καρδιά μου και προορίζετε ειδικά για chocoholics. Απολαύστε το.


Αμαρτωλή, μαύρη κι αλκοολική (τούρτα)

Υλικά

Για το παντεσπάνι:

1 1/2 κουταλάκι μαύρο ρούμι της Jamaica
¾ κουταλάκια στιγμιαίος καφές
2/3 κούπας αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
3 κουταλιές κακάο σκόνη
1/2 κουταλάκι σόδα
3 μεγάλα αυγά χωρισμένα
¾ κούπας ζάχαρη
¼ κουταλάκι κρεμόριο ή 1 κουταλάκι χυμός λεμονιού
¼ κ.γ. αλάτι

Για την κρέμα και την επικάλυψη:

4 κούπες κρέμα γάλακτος ζαχαροπλαστικής
¼ κούπας φρέσκο βούτυρο
¼ κούπας ζάχαρη
600 γρ. μαύρη σοκολάτα (με όσο γίνεται μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε κακάο)
ψιλοκομμένη
1/3 κούπας μαύρο ρούμι της Jamaica
2 κουταλάκια άρωμα βανίλιας

Σιρόπι:

¼ κούπας νερό
2 κουταλιές ζάχαρη
2 κουταλιές μαύρο ρούμι


Ετοιμασία
Ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά την κρέμα γάλακτος και το βούτυρο και τη ζάχαρη, μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και η κρέμα ν’ αρχίσει να σιγοβράζει αργά και με μικρές μπουρμπουλήθρες χαρακτηριστικές της κολάσεως.
Κατεβάζουμε από την φωτιά.
Προσθέτουμε στην κρέμα 550 γρ. από την σοκολάτα και την ανακατεύουμε με περισσή ελαφρότητα μέχρι να λιώσει και να ομογενοποιηθεί.
Προσθέτουμε το ρούμι και τη βανίλια και ανακατεύουμε.
Ξεχωρίζουμε μια κούπα από το μίγμα της κρέμας σε χωριστό μπολ και προσθέτουμε σ’ αυτήν την υπόλοιπη σοκολάτα.
Μεταφέρουμε σεβαστικά την υπόλοιπη κρέμα σε δοχείο, την σκεπάζουμε με στοργή και τοποθετούμε στο ψυγείο για 6 ώρες έως μία μέρα.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180° C.
Βουτυρώνουμε ένα ταψί 25 Χ 25 ή δύο στρογγυλά ταψάκια με διάμετρο 25 cm περίπου. Στρώνουμε τα ταψιά με χαρτί ψησίματος και το βουτυρώνουμε κι αυτό.
Λιώνουμε τον στιγμιαίο καφέ στο ρούμι και εισπνέουμε τους θεραπευτικούς ατμούς.
Κοσκινίζουμε, για τη χαρά του πράγματος, μαζί το αλεύρι, το κακάο (ο αδελφός μου το λέει κακάου) και τη σόδα και τα αφήνουμε ον δε σάιντ μέχρι να τα χρειαστούμε. Χτυπάμε τα ασπράδια μετά του κρεμορίου ή του λεμονιού και του άλατος σε μαρέγκα και σταδιακά προσθέτουμε το ¼ της κούπας ζάχαρη χτυπώντας σαδιστικά ώσπου η μαρέγκα να σφίξει και να γυαλίσει από την ηδονή. Αν την παραχτυπήσουμε και οργάσει, θα μας δώσει μεν τη χαρά της ικανοποίησης αλλά θα χάσει τη γυαλάδα της και θα στεγνώσει πράγμα το οποίο θα την καταστήσει άχρηστη και φτου κι απ’ την αρχή. Την αφήνουμε κι αυτήν ον δε σάιντ.
Χτυπάμε τους κρόκους με την υπόλοιπη ζάχαρη, για τρία περίπου λεπτά να σφίξουν και ν’ ασπρίσουν, προσθέτουμε το ρούμι με τον καφέ.
Ανακατεύοντας απαλά αλλά αποφασιστικά, προσθέτουμε στο μείγμα των κρόκων το 1/3 της μαρέγκας, κατόπιν το μισό μίγμα του αλευριού, συνεχίζουμε με άλλο 1/3 της μαρέγκας και το υπόλοιπο αλεύρι.
Τελειώνουμε με το τελευταίο τρίτο της μαρέγκας. Το μίγμα πρέπει να είναι κάπως ομοιογενές.
Το στρώνουμε στο ή τα ταψάκια και το πετάμε με χάρη στο φούρνο όπου το αφήνουμε για 18 λεπτά αν είναι 1 ταψί και περίπου 12 αν είναι 2.
Βγάζουμε το pain d’ Espagne από τον φούρνο, και ακουμπάμε το ταψί σε σχάρα να κρυώσει αλλά να μην πουντιάσει.
Κρυώνοντας θα μπει λιγάκι όπως τα μάλλινα πουλόβερ αν τα πλύνεις στο πλυντήριο.
Ζεσταίνουμε τη ζάχαρη με το νερό για το σιρόπι ώσπου να διαλυθεί. Κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το ρούμι. Το σκεπάζουμε και το αφήνουμε
Την επόμενη μέρα… Αν έχουμε φτιάξει σιρόπι, (λέω αν γιατί εγώ ως Α.Α. δεν βάζω σιρόπι αλλά σκέτο ρούμι σε μεγάλη ποσότητα) βρέχουμε με αυτό τα δύο δισκάκια του παντεσπανιού από την κάτω μεριά που είναι πορώδης. Αν έχουμε φτιάξει ένα παντεσπάνι, το κόβουμε στα δύο οριζόντια και κάνουμε το ίδιο στα δύο μισά του (εγώ επειδή υποφέρω από τα νεύρα μου και το πολύ το κέντημα με οδηγεί στο tavor, φτιάχνω 2 παντεσπανάκια). Τοποθετούμε το ένα παντεσπάνι με την καλή στο δίσκο και τη βρεγμένη με το ρούμι πλευρά επάνω.
Βγάζουμε από το ψυγείο το μπολ με την πολλή την κρέμα και την τοποθετούμαι στο μίξερ όπου την χτυπάμε να γίνει σφιχτή σαν σαντιγύ και να στέκεται στο ύψος της η παλιομιγάδα.
Βγάζουμε και το μικρό μπολάκι και δοκιμάζουμε με ένα κουτάλι να ανακατέψουμε την κρέμα να δούμε αν η πυκνότητά της είναι τέτοια που απλώνεται. Αν όχι, τη ζεσταίνουμε ελάχιστα των ελαχίστων ίσα να απλώνεται, όχι να ρευστοποιηθεί. Απλώνουμε τα ¾ της σαντιγύ πάνω στο ένα παντεσπάνι και με μια φιγούρα που στα πανηγύρια της πατρίδας μας είναι γνωστή ως τάμπα τούμπα παραράμ, αναποδογυρίζουμε το έτερον παντεσπάνι με την βρεγμένη πλευρά πάνω στην κρέμα.
Απλώνουμε επ' αυτού την άλλη κρέμα, τη σκούρα. Με το υπόλοιπο της σαντιγύ στολίζουμε τα πλαινά του κεικ και με ότι περισσέψει το αντικείμενο του πόθου μας. Αν δεν έχουμε τέτοιο, το τρώμε με το κουτάλι από το μπολ ή το βάζουμε σε άλλο μπολ για πιο κυριλέ. ΔΕΝ το δίνουμε στο σκύλο, όσο κι αν εκλιπαρεί, γιατί θα χάσει το φως του από τη σοκολάτα και δεν ξέρει κι ακορντεόν.
Βάζουμε το γλυκό στο ψυγείο και το κόβουμε το νωρίτερο σε πέντε ώρες ή ιδανικά, την άλλη μέρα για να αναμιχθούν οι γεύσεις.

Δυο θλιβερές σκέψεις

Oh, the horror
Originally uploaded by wiseacre photo.

1. Η σάρια, ο μουσουλμανικός θρησκευτικός νόμος, καταδικάζει τη γυναίκα σε θάνατο δια λιθοβολισμού, αν αυτή είναι παντρεμένη και πέσει θύμα βιασμού. Βλέπεται ο βιασμός της παντρεμένης θεωρείται μοιχεία. Και η μοιχαλίδα, τιμωρείται με θάνατο. Πόσο απέχει αυτό από τους καθημερινούς θανάτους της κοπέλλας στην Ευβοια?
2. Έχω ένα μικρό βαφτιστήρι. Πρωτάκι φέτος. Ως τώρα δυο πράγματα με φόβιζαν ως προς το παιδί. Τα ναρκωτικά και η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειάς του με οποιοδήποτε τρόπο. Τώρα έχω αρχίσει να φοβάμαι όχι μόνο την περίπτωση να πέσει θύμα, αλλά και να γίνει θύτης. Πιστεύω βαθειά μέσα μου ότι οι υπέροχοι γονείς του θα αποτρέψουν κάτι τέτοιο. Όμως ξαφνικά συναισθάνθηκα την ευθύνη μου ως «μεγάλος» για τα παιδιά που μεγαλώνουν γύρω μου.

Εμείς φταίμε. Όλοι εμείς.