Για τη Λουκρητία

Τα έχω πει και τα έχω ξαναπεί για το φόρτο εργασίας μου, ας μην τα επαναλάβω.
Αυτός είναι που με στερεί από την ικανότητα να περιδιαβαίνω τα μπλογκς και κυρίως να τα σχολιάζω. Βέβαια σ’ αυτό φταίει και η αιδημοσύνη. Μου φαίνεστε όλοι (κάλά όχι όλοι, όμως οι περισσότεροι), ευφυέστεροι, ωραιότεροι, πιο ενημερωμένοι και απείρως περισσότερο ταλαντούχοι. Μου φαίνεστε επίσης πολύ καίριοι. Τόσο, που ότι και να πω, είναι απλώς λίγο. Αυτά για να μη νομίζετε ότι επειδή δεν σας σχολιάζω, δεν σας διαβάζω κιόλας! Να εξηγούμαστε να μην παρεξηγούμαστε.
Επίσης για να εξηγήσω, πόσο ξαφνιάστηκα από την αναπάντεχη πρόταση της Λουκρητίας, να με διαβάσετε για να ξεστραβωθείτε, τώρα τις γιορτές. Ούτε τώρα τις γιορτές, ούτε ποτέ θα ξεστραβωθείτε διαβάζοντάς με. Το πολύ που έχετε να κερδίσετε είναι το παιχνίδι της ανακάλυψης της γεύσης που ενίοτε το φτάνω στα άκρα, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε αν φτιάξετε για παράδειγμα την black forest μου ή την τάρτα λεμονιού μου. Η μία θεωρείται ως έχουσα λασπωμένο παντεσπάνι και η άλλη ξινή του κερατά. Έτσι όμως είμαι κι εγώ υπερβολική, ακραία και κυρίως ανακαλύπτω την γεύση «έτσι ψαχτά με την αφή» που λέει και το τραγούδι.

Αυτό όμως αγαπητή μου Λουκρητία κι αγαπητοί μου Όλοι, δεν το κάνω τις γιορτές. Γιατί όπως είπε κι ο Αθήναιος, και την κουαφιρ μου θέλω να κάνω και το μανικιούρ μου με τα δέοντα στρασσια (διότι αν δεν ξεφτιλιστεις στυλιστικά τώρα που το καλεί το εορταστικόν κιτς, πότε θα το κάνεις?) και τα βουίσκια μου θέλω να πιω στα Κολωνάκια (το μπέρμπον τόχω μόνο για τσι μαρινάδες, φίλτατε Αθήναιε, άντε και για μερικά μπανιαρίσματα και ντι-γκλέηζινγκς). Χώρια που ένας από τους βασικότερους λόγους που δεν κάνω οικογένεια είναι ότι είμαι ΤΕΜΠΕΛΑ!!!!

Όμως επειδή (αληθινά) σε συμπαθώ και μ’ έριξες παλιόπαιδο με το ποστάκι, σου γράφω κι εγώ τα tips της τεμπέλας Belle du Jour, γιατί έτσι κι αλλιώς, οι καλύτερες δεξιώσεις, είναι για δύο.

Κάνω λοιπόν εγώ τα εξής.

Αγοράζω πράγματα ακριβά και εξαιρετικά, γιατί εξυπακούεται ότι χρήζουν σεβασμού και απλότητας και ως εκ τούτου δεν χρήζουν μαγείρεμα.
Πάρε λοιπόν :
ένα foie gras entire,
μια κονσέρβα χαβιάρι αυθεντικό ή μπρικ,
μισό κιλό σολωμό Μπέργκεν από τον καλό,
δυο τυριά Π.Ο.Π. (εξαιρούνται η φέτα, και όλα τα κατσικίσια) κατά προτίμηση εξωτερικού που κάνει και πιο σικ.
Δυο-τρεις ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΕΣ σαλάτες με έντονα χρώματα κι ένα γλαστράκι σχοινόπρασσο.
Μερικά εξωτικά φρούτα.
Μια μεγάλη ποικιλία κράκερς και γκοφρετών για τυριά.


Μια καλή (και το εννοώ) σαμπάνια. Όχι σπουμάντε.

Φτιάξε μια ωραία ζαρντινιέρα με τις σαλάτες και σπείρε από πάνω φέτες από τα φρούτα, ή κόκκινα σποράκια ροδιού. Βάλε κι ένα ξηροκάρπι της προκοπής, μακαντέμια, κουκουνάρι, κάτι τέτοιο. Ράντισε την σαλάτα με σιρόπι από μπαλσάμικο και τρουφόλαδο (καλό).

Στρώσε το τραπέζι με το καλό σερβίτσιο

Στόλισε πάνω στο τραπέζι με φαντασία εδώ τα τυριά, εκεί το σολωμό, πιο κει το φουά γκρα, και στη μέση μέσα σε ένα μπωλάκι με πάγο, βάλε σε ένα μικρό ασημένιο μπωλάκι το χαβιάρι.

Η συνέχεια επί της οθόνης. Μην φοβηθείς, ότι όλα αυτά τα πράγματα δεν συνδυάζονται. Τα ακριβά πράγματα σχεδόν πάντα συνδυάζονται. Αν θες τώρα να το παίξεις και λίγο, ελάχιστο μαγείρεμα (λέμε τώρα),

Κόψε λίγο από τον σολωμό σε μικρά κομμάτια χτύπησε μια σαντιγύ άγλυκη με λίγο χυμό λεμονιού (στο τέλος) και λίγο σχοινόπρασσο, ανακάτεψέ τον απαλά μέσα (πάει πολύ και η πέστροφα) και σέρβιρέ τον με λίγο κάρδαμο και δίπλα μια μους λεμονιού σαν αυτή που λέει ο Αθήναιος, χωρίς ζάχαρη.

Το πιάτο σου θα γίνει κάπως έτσι.

(δεν μου φορτώνει την φωτογραφία Και πρέπει να πάω για shopping)

Τύλιξε τέταρτα λεμονιού σε τούλι χρωματιστό (όχι πως θα παρεξηγηθεί με το άσπρο) κατά προτίμηση από μπομπονιέρα. Στόλισέ τα και με τη δέουσα πρασινάδα και μερικές φέτες φρυγανισμένο ψωμί (κατά προτίμηση όχι του τοστ, όπως φαίνεται στη φωτογραφία).,



Για γλυκό?

Σοκολατάκια ταισμένα στο στόμα με την υπόλοιπη σαμπάνια.

Καλά, και κυρίως ξεκούραστα Χριστούγεννα!