Η μαγεία των Χριστουγέννων

Μερικές από τις χειροτεχνίες του Bazaar

Για μερικούς ανθρώπους, η προετοιμασία των Χριστουγέννων ξεκινάει μήνες πριν. Συνήθως αυτό συμβαίνει με όσους έχουν μαγαζιά ή επαγγέλματα που σχετίζονται με τις γιορτές. Διαλέγουν εορταστική διακόσμηση, κανονίζουν πάρτυ, ετοιμάζουν εκδηλώσεις, όλα όσα τελος πάντων είναι αυτά που καθιστούν τον Δεκέμβριο μήνα γιορτής.

Το ίδιο συμβαίνει και σε μερικά σπίτια της Αθήνας. Και ειδικά σε τρία σπίτια στη Νέα Σμύρνη. Της κυρίας Λίτσας, της κας Μαρίας και της κυρίας Μάρως. Αυτοί οι τρεις άνθρωποι, ξεκινάνε τις ετοιμασίες των Χριστουγέννων γύρω στο Σεπτέμβρη.
Καταμερίζουν τις εργασίες, οργανώνονται, συλλέγουν πρώτες ύλες κι αρχίζουν σιγά σιγά σε allegro ma non tropo, συνεχίζουν σε allegro vivace και με ένα δυναμικό crescendo ολοκληρώνουν τις ετοιμασίες 1-2 εβδομάδες πριν τις γιορτές. Αυτές οι τρεις κυρίες, είναι προικισμένες με φοβερά χαρίσματα. Κατ’ αρχήν είναι ευγενής και επικοινωνιακές. Έχουν λαμπερά μάτια και καθαρό βλέμμα και όλοι όσοι τις ξέρουν είναι αδύνατον να τους αντισταθούν. Έχουν και το φοβερό χάρισμα της αυτοέκθεσης. Δεν φοβούνται να ζητήσουν. Ίσως γιατί δεν ζητούν ποτέ για τον εαυτό τους. Ζητούν για τους άλλους και το ήθος τους κάνει αναντίρρητα άγιο το σκοπό και τα μέσα τους.
Φέτος όπως και τα τελευταία 3 χρόνια, άρχισαν να μαζεύουν κληματόβεργες από τον τρύγο για να φτιάξουν στεφάνια Χριστουγεννιάτικα. Την ίδια περίοδο, είχαν ήδη ζητήσει από τους φίλους τους και εκείνοι είχαν ήδη υποσχεθεί, άλλη κουραμπιέδες με βούτυρο αγνό από τη Σύρο, άλλη χειροποίητα αγγελάκια με κεφαλάκια από παπιέ μασέ και φουστανάκια πλεκτά στο βελονάκι, άλλος βιβλία, άλλος γλυκά του κουταλιού, κρασί και τσίπουρο. Το μυαλό τους όλους αυτούς τους μήνες περιστρέφεται γύρω από το ποιες χειροτεχνίες μπορούν να προσφέρουν για να πουληθούν στο Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ των Δρόμων Ζωής. Κεριά χειροποίητα, αρωματικά χώρου από πορτοκάλι και γαρύφαλλο, λιαστές ντομάτες, σουπλά γεμισμένα με ρύζι και γαρύφαλλο για να κουμπήσεις απάνω το πυρέξ και να μοσχοβολήσει το σπίτι. Κοσμήματα, Χριστουγεννιάτικα στολίδια, στεφανάκια πάνινα, μηλοπιτάκια, ρινίσματα αγάπηςκαι κονίαμα πίστης ανακατεύονται επί τρεις μήνες σ’ αυτή τη γειτονιά με προορισμό το Γκάζι και ημερομηνία παράδοσης τη 10η Δεκεμβρίου. Σ’ εσάς.

Την ίδια στιγμή, σε μια άλλη γειτονιά της Αθήνας τρεις άλλοι άνθρωποι αγωνίζονται για να παράξουν ένα άλλο θαύμα. Να πείσουν τα παιδιά του κέντρου, όχι απλώς ότι είναι ισότιμα μέλη αυτής της κοινωνίας που κλωτσάει με το μυτερό της σιδερένιο παπούτσι, αλλά ότι είναι σε θέση προσφέροντας από τη δική τους δημιουργία να βοηθήσουν τους εαυτούς τους και την κοινωνία που κλωτσάει. Τα ονόματά τους? Είναι η Αντωνία, ο Μπάμπης και ο Θοδωρής. Η Αντωνία είναι δικηγόρος. Όμως τα Σάββατα γίνεται δασκάλα αγγειοπλαστικής στο Γκάζι και φτιάχνει με τα παιδιά στο μάθημα του πηλού χριστουγεννιάτικα στολίδια για το δέντρο σας. Τα ψήνει, ύστερα τα παιδιά τα βάφουν, το καθένα το δικό του στολίδι, που έφτιαξε με τα χέρια του και τους κολλάνε κρεμαστράκια. Στην ίδια αίθουσα, ο Θοδωρής με τον Μπάμπη, ο ένας φοιτητής της Αρχιτεκτονικής κι ο άλλος ιδιωτικός υπάλληλος βάζουν τα παιδιά να φτιάξουν ζωγραφιές κι αργότερα να τις κολλήσουν σε σκληρά χαρτόνια και να προσαρμόσουν επάνω τους μηχανισμούς ρολογιών και δείκτες. Τα ρολόγια των παιδιών, θα πουληθούν κι αυτά στο παζάρι και μαζί μ’ αυτά οι φιγούρες του θιάσου του καραγκιόζη που ο Θοδωρής κι ο Μπάμπης φτιάχνουν μόνοι τους στο σπίτι.

Γιατί γίνονται όλα αυτά? Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια περίσσεια αγάπης που κάπου πρέπει να τη διοχετεύσουν αλλιώς θα εκραγούν. Κι έχουν και πίστη. Πίστη ότι ο κόσμος αλλάζει. Αλλάζει αν θέλει κανείς να τον αλλάξει και κάνει κάτι γι αυτό. Ε, αυτοί, είναι που κάνουν κάτι γι αυτό.

Προβλήματα? Σωρό! Ούτε που μπορείτε και μπορώ να φανταστούμε τι προβλήματα έχει ο κάθε ένας από αυτούς τους ανθρώπους όταν κλείνει η πόρτα του. Είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, άλλοι με επαγγελματικά, άλλοι με προσωπικά, άλλοι με οικογενειακά προβλήματα άλλοι με προβλήματα υγείας, ακριβώς όπως εσείς κι εγώ. Βλέπετε, η ζωή όλων μας μάλλον ορίζεται από τα προβλήματα που μας προσφέρει, παρά από τις χαρές. Όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, με την απλή πίστη ότι είναι προνομιούχοι σε σχέση με άλλους, δίνουν από το υστέρημά της ενέργειάς τους για να εξασφαλίσουν σε κάποιους ανθρώπους ένα καλύτερο αύριο.

Ο Μπουφές !!!!

Ύστερα, είσαστε εσείς. Όλοι εσείς που περιμένετε να μαζευτούν οι δουλειές όλων αυτών των ανθρώπων πασπαλισμένες με την αγάπη και τυλιγμένες με την πίστη τους και να τρέξετε να μετουσιώσετε την δική σας αγάπη σε χρήμα για να τις «αγοράσετε». Να τις τιμήσετε έπρεπε να λέμε με τη δική σας αγάπη και πίστη και είτε να τις κρατήσετε στο σπίτι σας διπλοαγαπημένες και ψυχοτυλιγμένες είτε να τις προσφέρετε τυλιγμένες με ζελατίνα τρυφερότητας σ’ αυτούς που αγαπάτε περισσότερο στον κόσμο.

Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους. Εσάς για την τιμή της αγάπης και της εμπιστοσύνης σας και τους εθελοντές των Δρόμων, την κυρία Λίτσα την κυρία Μαρία, την κυρία Μάρω, την άλλη κυρία Μαρία, την Αντωνία, το Θοδωρή, τον Μπάμπη, κιαυτούς, που δεν έμαθα τα ονόματά τους, για το μάθημα που έλαβα από αυτούς. Το μάθημα του να μετουσιώνεις σε πράξη την ανάγκη σου για αλλαγή. Η αποδοχή τους στην ομάδα τους με κάνει πολύ πλουσιότερη σαν άνθρωπο. Και κανένα ευχαριστώ δεν είναι αρκετό.

Αυτοί οι άνθρωποι υλοποίησαν και το φετινό παζάρι, αυτοί οι άνθρωποι έστησαν τις ψυχές τους σαν σε ξώβεργες για να καλέσουν τις δικές σας να κολλήσουν στο Γκάζι και στα παιδιά του Γκαζιού.

Δυο χάι λάιτς της γιορτής. Ο ακούραστος μικρούλης Μεσούτ, δεξί χέρι του μπουφέ, και η Νεργκιούλ, η ωραιότερη μαμά του Γκαζιού με τα απίθανα τυροπιτάκια της και το μπουλγκούρ, καλύτερη στιγμή της Κυριακής.

Ευχαριστώ.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.