Friday, June 16, 2006

Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη




















Ξύπνησα μ’ ένα δάκρυ σήμερα.
Είναι από αυτές τις μέρες, που το εφηβάκι μέσα μου αρνείται πεισματικά να κλείσει το στόμα του. Μια μαχαιριά μέσα στην καρδιά μου χάσκει εδώ και δώδεκα χρόνια.
Το εφηβάκι ξέρει ότι ο θάνατος είναι οριστικός. Δεν έχει καταλάβει όμως ότι δεν είναι πάντα τέλος. Κι όλο κλαίει σπαρακτικά κάθε τέτοια μέρα, γιατί νομίζει πως τέτοια μέρα θάφτηκε η ομορφιά και το ήθος.
Όταν ο λαχειοπώλης τα’ ουρανού κύτταξε τον καθρέφτη είδε μέσα του μια συνουσία. Στα μάτια μου, ήταν η ένωση της ομορφιάς και του ήθους. Σας το λέω με μεγάλο σπαραγμό. Έχασα την ελπίδα μου στις 15 Ιουνίου του 1994.

Πέθανε ο Μάνος.

Για μας που είμαστε απλώς μονάδες του πληθυσμού αυτής της γης, που δεν συμμετέχουμε στην ιστορία της, δεν την διαμορφώνουμε, το να χαθεί ο οδηγός μας είναι οριστική κι ανυπέρβλητη απώλεια. Για κάποιο λόγο πίστευα ότι ο Μάνος θα ζούσε για πάντα. Ότι δεν θα πέθαινε ποτέ. Ούτε ο θάνατος του κυρίου Νίκου δεν με υποψίασε. Κλείνοντας τα μάτια του ο Γκάτσος δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι θα τα κλείσει κι ο Μάνος. Ο Μάνος ήταν η ομορφιά. Ήταν το ήθος. Η ομορφιά και το ήθος δεν πεθαίνουν.

Πεθαίνουν όμως. Και μείναμε μόνοι μας. Μέσα στο θηρίο της ασχήμιας και με κανένα χορό έτοιμο να το ποδοπατήσει. Το θηρίο έγινε ο βασιλιάς και μετατρέπει σιγά – σιγά τα πάντα γύρω του σε ασχήμια. Και μέσα σ’ αυτή την ασχήμια, καλούμαστε, όχι απλώς να επιβιώσουμε, αλλά να ζήσουμε. Να ζήσουμε με περηφάνια κι αξιοπρέπεια. Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες…

Το έργο του Μάνου, εξακολουθεί όμως να υπάρχει. Κι έτσι η ψυχή του, η αισθητική του, το καλλιτεχνικό του ήθος, εξακολουθούν να δείχνουν έναν δρόμο, σ’ όποιον θέλει να τον δει. Φοβάμαι μόνο τη μέρα, που το έργο του θα παίζεται μόνο σε επετείους. Μόνο αυτό φοβάμαι. Τη σκύλευση αυτής της μοναδικής κληρονομιάς από τους παραγοντίσκους που ο ίδιος αγνοούσε επιδεικτικά. Την ιδιοποίηση του δώρου του, από αυτούς που λιγότερο τον αγάπησαν. Το είπε εξ’ άλλου ο ίδιος :

«Αυτά όλα που σας διηγήθηκα είναι τα τραγούδια μου. Καθώς καταλαβαίνετε δεν τα έγραψα για να διασκεδάσετε. Τα έγραψα για να τα’ ακούσετε και για να κάνετε δικό σας ό,τι σας ταίριαζε ή ό,τι σας αρμόζει. Τα’ άλλα αφήστε τα για τους άλλους και ό,τι περισσεύει για μένα. Γιατί πρέπει να ομολογήσω πως τα τραγούδια μου τα ‘γραψα για να συμπληρώσω τα κενά της προσωπικής μου ζωής. Γι’ αυτό και η ευαισθησία μου στον τρόπο που τα αποδέχεστε. Προσοχή! Μη με πληγώσετε παίρνοντας αυτό που σας ανήκει.»

Ξύπνησα μ’ ένα δάκρυ σήμερα. Μια μοναξιά. Μια ψύχρα.

4 comments:

roidis said...

μπράβο σε σένα και το κείμενό σου. έχω κάνει σχόλια όπου βλέπω να γράφεται για τον Μάνο, ίσως επειδ'η δεν πρόλαβα να το κάνω εγώ εγκαίρως.

Magica de Spell said...

Είναι χρήσιμα τα σχόλια.
Νοιώθει κανείς λιγότερο μόνος.
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη.

alienlover said...

Αν και δεν γνωρίζω καλά το έργο του Μάνου, έχω έναν νέο καλλιτέχνη στο μυαλό που έχει αρχίσει να του μοιάζει..

Anonymous said...

It seems that every time I opened the Sunday paper, there will be several flyers advertising sales on the scarpe Hogan of different kinds. I suggest you look online to compare prices and have a good idea of what type of hogan donna will best suit your needs. There are certain types of Hogan scarpe uomo in general, and there should be a good idea of what you need to buy more. For those who are running the road or running in all different types of weather the best type of Hogan uomo is the way of the shoe which will give you a combination of stability and durability and excellent traction.