Αντίδοτο στην κατάθλιψη…

Το Σαββατοκύριακό μου ήταν τραγικό.
Τα πράγματα άρχισαν άσχημα, ήδη από το απόγευμα της Παρασκευής. Ξεκίνησα σαν χαρούμενο πουλάκι για το ΙΚΕΑ, για να πάρω το φθηνότερο έπιπλο για την τηλεόραση που θα μπορούσα να βρω. Η μοναξιά που με περιμένει για φέτος το καλοκαίρι, μ’ έκανε να κατεβάσω την τηλεόραση (που είχα να χρησιμοποιήσω συστηματικά για πάνω από 2 χρόνια) στον κάτω χώρο του σπιτιού και να τη βάλω σε μια θέση που να μπορείς να τη δεις από το μπαλκόνι. Μια και έβαλα και τέντα στο κάτω μπαλκόνι, είπα να πάρω και κανα επιπλάκι βεράντας, αλλά τι να πω, και οι τιμές τους μου φαίνονται ψηλές και η αισθητική τους χαμηλή…
Στο δρόμο για το ΙΚΕΑ, σκοτώθηκα με τη φίλη μου που πηγαίναμε μαζί. Αλλά όταν λέμε σκοτώθηκα, το εννοούμε. Μαλλιά κουβάρια γίναμε.
Γυρίσαμε όλο το ΙΚΕΑ μουτρωμένες και μαλωμένες.
Το Σάββατο το πρωί με βρήκε με ένα σπίτι άνω-κάτω και πλαγίως. Καταστενοχωρημένη, με τη Μάγια (το απαλό σιταρόχρωμο τερριέ μου) να είναι σε οίστρο, με μια δαιμονισμένη ζέστη κι ένα κάρο δουλειές που έπρεπε να γίνουν έξω.
Πήγα σε ένα στοκατζίδικο υφασμάτων κι αγόρασα βαμβακερά σεντόνια Βικτώρια με το μέτρο προς τρεις κι εξήντα σε λαχανί πορτοκαλί και φούξια. Θα τα βάλω πάνω στους φραουλί μου καναπέδες για προστασία από τις εξειδικευμένες στη μεταφορά μπαζών πατούσες της Μάγιας και για δροσιά. Πήγα και μια βόλτα στα μπαχαράδικα. Αγόρασα σαλεπάκι για παγωτό καϊμάκι και μια γλάστρα φασκομηλιά. Θα επιχειρήσω την τρίτη απόπειρα να καλλιεργήσω φασκόμηλο στο μπαλκόνι.
Φυσικά πέρασα κι από ένα παπουτσίδικο όπου είχα σταμπάρει μια σούπερ σαγιονάρα με στρας. Καλοκαίρι είναι, όλο και κανένα Ηρώδειο θα παίξει, όλο και καμμιά Επίδαυρος, που να τρέχεις με το τακούνι. Ενώ βάζεις τη χρυσή σαγιονάρα με τα στρας, που και φλατ είναι και δεν χαλάει το μνημείο και βραδινή είναι, κούκλα η Μαρίτσα.
Η κατάθλιψη επιβεβαίωσε την παρουσία της όταν με έσπρωξε να μπω στο Μ.Α.C. Έκανα κι εκεί την κατάθεσή μου, και γύρισα στο σπίτι. Άλλη μια δύσκολη κουβέντα, κι άλλα δάκρυα, κι άλλη πίκρα, δεν την αντέχω πια άλλη στεναχώρια. Να φύγει να πάει στα τσακίδια.
Πέρασα το βράδυ του Σαββάτου καταστρέφοντας τη δίαιτα μου με πίτσες και μπύρες και κλαίγοντας. Η τηλεφωνήτρια με άπταιστη Ανατολικοευρωπαική προφορά και περισσή ευγένεια μου ευχήθηκε : «Καλλλό σσαςς Σσαβατόβραδο.» Εμένα μου λες, κούκλα…

Η Κυριακή, παραλλαγή σ’ ένα θέμα. Κι άλλες δύσκολες κουβέντες, κι άλλες κατηγορίες που δεν μου αξίζουν, η ζωή είναι μια σκέτη παρεξήγηση. Το βράδυ ήμουν καλεσμένη σ’ ένα γκαλά ομαδικού μαγειρέματος. Είπα «σταδιάλα, δεν μπορεί να μην κάνω τίποτε θετικό όλο του πουσουκού, ας πάω.» Φόρεσα στην Μάγια φούξια φωσφοριζέ σαμαράκι και κοκκαλάκια με πεταλούδες, να μαζέψω λίγο τα ολόξανθα φρύδια της που της φτάνουν μέχρι τα γόνατα και θα τα πατήσει καμμιά ώρα και θα σαβουρντιστεί (εννοείται ότι υπερβάλλω) πήρα μαζί μου και καθαρό τυρκουάζ βρακί ειδικό για ανθρώπους με τρύπα ανοιγμένη με το ψαλίδι ειδικά για την ουρά των σκύλων, έβαλα το αγαπημένο μου μπλουζάκι και την καινούργια σαγιονάρα, το καινούργιο μακιγιάζ και πήγα.

Φυσικά, το ομαδικό μαγείρεμα, είχε την τροπή, να μαζευτούμε να μαγειρέψω. Όπου, κανείς δεν είχε μεριμνήσει και για προμήθειες. Παναπεί, άνοιξα το ψυγείο κι ότι βρήκα το μαγείρεψα με όσους τρόπους γινόταν. Το κεντρικό πιάτο ήταν pipe rigate με τον τρόπο που περιγράφονται στην αβάσταχτη ελαφρότητα της πάστας.
Επιπλέον, βρήκα καρότα, λουκάνικα στρουθοκαμήλου, μανιτάρια κονσέρβας, γιαούρτι και σκόρδο. Α! και ντομάτες.

Εφτιαξα τα εξής :

Μανιταροσαλάτα Αρμένικη

2 κονσέρβες μανιτάρια καλά στραγγισμένα
6 καρότα τριμμένα στο χοντρό του τρίφτη
2 σκελίδες σκόρδο πολύ ψιλοκομμένες
300 γρ. γιαούρτι στραγγιστό ή μισό γιαούρτι μισή μαγιονέζα
πιπέρι μαύρο
μείγμα μπαχαρικών για κους κους (ή αρκετό κύμινο λίγο κάρρυ και λίγο κουρκουμά)
2-3 κ.σ. ελαιόλαδο
1 κ.σ. ξύδι

Ανακατεύουμε σε σαλατιέρα όλα τα υλικά. Αφήνουμε τη σαλάτα να ξεκουραστεί στο ψυγείο και ν’ αναμειχθούν οι γεύσεις.
Παραλλαγές : Φρέσκα μανιτάρια παριζιάνικα, αντί κονσέρβας.
Λεμόνι αντί ξύδι.

Μην σας τρομάξει η χρήση μανιταριών κονσέρβας σ’ αυτή τη συνταγή. Την έχω φάει σε Αρμένικο εστιατόριο και στο σπίτι της φίλης μου της Αλεξάνδρας από την Τασκένδη. Οι Ανατολικοευρωπαίοι, δεν έχουν ταμπού για τα μανιτάρια κονσέρβας γιατί τα κονσεβοποιούν και μόνοι τους για να έχουν όλο το χρόνο. Αντίθετα, επειδή αυτή η συνταγή καλύπτει την κονσερβίλα, είναι συνταγή εκλογής για την περίπτωση που έχεις μια κονσέρβα μανιτάρια και θες ένα νόστιμο πιάτο. Τα αξιοποιεί καλύτερα από ότι οποιαδήποτε σάλτσα ζυμαρικών.

Τραγανά καραμελέ καρότα με λουκάνικα.

6 καρότα κομμένα σε ροδέλλες, όχι πολύ λεπτές
6 λουκάνικα
λίγο μπαλσάμικο (κατά προτίμηση λευκό, αλλά μην ψαρώσετε και το μαύρο κάνει)
1 πρέζα ζάχαρη
μαύρο πιπέρι
Ελαιόλαδο
3 σκελίδες σκόρδο σε λεπτές φέτες

Σωτάρουμε το σκορδάκι στο ελαιόλαδο. Προσθέτουμε τα καρότα. Πασπαλίζουμε με μια πρέζα ζάχαρη. Σβήνουμε με το μπαλσάμικο. Αφήνουμε να πάρουν σκεπασμένα 1-2 βράσεις. Προσθέτουμε τα λουκάνικα ολόκληρα για να μην ξεραθούν. Όταν τα λουκάνικα είναι έτοιμα, αποσύρουμε από τη φωτιά. Κόβουμε σε ροδέλλες τα λουκάνικα, ανακατεύουμε το πιάτο καλά. Τρίβουμε πιπέρι. Σερβίρουμε.

Προαιρετικά :
Στίβουμε λεμονάκι λίγο πριν το σερβίρισμα. Ενδεχομένως και λίγο ξύσμα.
Του πάει λίγος φρεσκοκομμένος μαιντανός στο ντεκόρ.
Τα καρότα δεν προλαβαίνουν να βράσουν. Έτσι το πιάτο αυτό βγαίνει με δύο αξονικές αντιθέσεις : Τρυφερό λουκάνικο, τραγανό καρότο και πικάντικο λουκάνικο, γλυκό καρότο.

Η μαγειρική με ημέρεψε προσωρινά (Ή μήπως ήταν το μοσχοφίλερο? Η ρακή μήπως?). Το βράδυ κύλησε λίγο πιο απαλά και μόνο τα ξημερώματα οι εφιάλτες ξαναγύρισαν στα βλέφαρά μου.

Δεν θα καταφέρω να κλέψω την τυχερή δεκάρα?
Θα έχω όλη την ευτυχία του κόσμου.