farfalle
Originally uploaded by emotional anaemia.
Το πιάτο αυτό είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου καλοκαιρινά πιάτα της Ιταλικής κουζίνας. Έχει τα χαρακτηριστικά τρία χρώματα της Ιταλίας, έχει τη φρεσκάδα και την απλότητα που σε φέρνουν πιο κοντά στην αλήθεια κι έχει και το πλεονέκτημα για του εργένηδες, ότι το μαγειρεύεις σήμερα και τρως και αύριο με χαρά.
Είναι επίσης, από τα λίγα κρύα πιάτα που στέκονται άριστα σαν κύρια.
Τι χρειάζεστε για να το φτιάξετε
1 κουτί πάστα μικρού μεγέθους (παραδοσιακά, χρησιμοποιούμε farfalle)
2-3 μπαλλίτσες μοτσαρέλλας (μακάρι να βρείτε βουβάλας)
3-4 πολύ σφιχτές αλλά ώριμες ντομάτες
1 ματσάκι πλατύφυλλο βασιλικό
1 σκελίδα σκόρδο
Ελαιόλαδο
Μαύρο πιπέρι από το μύλο
Πως το φτιάχνουμε
Καθαρίζουμε τις ντομάτες από τα σποράκια και κόβουμε την σάρκα τους σε μικρούς κύβους.
Σε μικρούς κύβους κόβουμε και τη μοτσαρέλλα.
Με τα χέρια μαδάμε τα φύλλα του βασιλικού σε μικρά κομμάτια.
Κόβουμε τη σκελίδα του σκόρδου στη μέση και τρίβουμε μ’ αυτήν πολύ καλά ένα μεγάλο γυάλινο μπωλ στο οποίο θα βάλουμε την πάστα.
Βράζουμε τα ζυμαρικά όσο πρέπει (όχι όσο-όσο) ώστε να κρατάνε στο δόντι αρκετά. Αυτό έχει σημασία γιατί οι ντομάτες θα βγάλουνε ζουμάκι, όπως και η μοτσαρέλλα και τα ζυμαρικά θα μαλακώσουν κι άλλο.
Σουρώνουμε τα ζυμαρικά και τα αδειάζουμε στο μπωλ.
Προσθέτουμε το βασιλικό και όσο ελαιόλαδο χρειάζεται και ανακατεύουμε καλά.
Όταν η πάστα κρυώσει, προσθέτουμε την ντομάτα και τη μοτσαρέλλα.
πασπαλίζουμε το σύνολο με μαύρο φρέσκο πιπέρι και ανακατεύουμε καλά. Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο ακόμα ελαιόλαδο.
Βάζουμε το μπωλ στο ψυγείο σκεπασμένο με μεμβράνη για μία ώρα τουλάχιστον ώστε να κρυώσει καλά η πάστα και να αναμειχθούν οι γεύσεις.
Σας φαίνεται υπερβολικά απλό? Θα σας πω τη γνώμη μου. Στον καταιγισμό κρέμας γάλακτος, μαγιονέζας, σαλτσών και μπαχαρικών που μας περιβάλλει, έχουμε χάσει την δυνατότητα να εκτιμάμε τις λεπτές αποχρώσεις ανάμεσα στις απαλές γεύσεις. Το πιάτο αυτό είναι ένα λαμπερό παράδειγμα της ακριβής απλότητας. Και απευθύνεται σε ουρανίσκους, που δεν έχουν ανάγκη πυροτεχνήματα για να αντιληφθούν τις μικρές γιορτές της γεύσης.
Ελπίζω να σας αρέσει.
7 comments:
Πάω κι εγώ που λες προχθές στο σούπερ και περνώντας μπροστά από το ψυγείο με τα τυριά, παρόλο που επαναλαμβάνω μέσα μου το μάντρα "συγκρατήσου, μην πάρεις φαγώσιμα, σε δυο μέρες φεύγεις διακοπές, δεν προλαβαίνεις να φτιάξεις τίποτα, συγκρατηηηηησου", βλέπω τη μοτσαρέλα να με φωνάζει... Μού'ρχεται στο νου και η συνταγή σου, αλλάζω το μάντρα σε "ψώνισε υλικά για δροσερά, ελαφριά φαγητάαααα" και βουτάω ουχί ένα, αλλά δύο μπαλάκια. Εκ των οποίων το ένα αξιοποιήθηκε το ίδιο βράδυ, σε ξαφνική επίσκεψη φίλης αγαπημένης που πεινούσε και φυσικά στην ερώτηση "απ΄έξω ή να μαγειρέψω κάτι πρόχειρο" προτίμησε το δεύτερο, ως εξης:
Υλικά
Σπαγγέτι ή όποιο άλλο ζυμαρικό.
Μπύρα παγωμένη
Καρύδια και προαιρετικά αμύγδαλα ωμά (όχι καβουρδισμένα και αλατισμένα)
Μια καλή χεριά φρέσκα μυρωδικά από τη γλάστρα: βασιλικός, μέντα, λουίζα.
Βλήτα (το έχω ξαναφτιάξει με σπανάκι, γίνεται επίσης εξαιρετικό)
Μία μπαλίτσα μοτσαρέλα
Λίγο γάλα εβαπορέ
Μία σκελίδα σκόρδο
Λάδι, αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση
Το σπαγγέτι στη μία κατσαρόλα. Περιμένω να βράσει και μετά να ξεκινήσω την άλλη διαδικασία, διότι είπαμε να μαγειρέψουμε/ω αλλά μην αγχωνόμαστε κιόλας και τρέχουμε σαν τρελλές από τη μία κατσαρόλα στην άλλη. Στο μεταξύ ανοίγουμε την παγωμένη μπύρα και την απολαμβάνουμε κουβεντιάζοντας με τη φίλη μας και συγχρόνως βγάζοντας τα βλήτα από την κατάψυξη, κουρεύοντας τις γλάστρες με τα μυρωδικά (δεν τις λυπόμαστε, φουντώνουν περισσότερο) και βγάζοντας το αντικολλητικό τύπου wok από το ντουλάπι.
Λάδι στο αντικολλητικό, μόλις ζεσταθεί λίγο βάζουμε το σκορδάκι να βγάλει το άρωμά του και μετά το βγάζουμε, κατά τα ειωθότα.
Βάζω τη φίλη μου να κοπανίσει στο γουδί τα καρύδια και τα αμύγδαλα, μην κοιτάει μόνο, είπαμε! (όχι στο Multi, πρώτον γιατί βαριέμαι να το βγάλω από το ντουλάπι και δεύτερον γιατί δε θέλω να είναι εντελώς σκόνη τα καρύδια, να έχουν κομματάκια). Τα ρίχνω και αυτά στο τηγάνι, κάνω κανα δυο γύρες και μετά τα βλήτα και τα μυρωδικά. Ίσα ίσα να μαραθούν. Αλάτι, μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι. ΟΚ. Σε αυτή τη φάση έβαλα και το εβαπορέ, λίγο, ίσα να αρχίσει να ζεσταίνεται, αλλά αν δε σας βρίσκεται δεν είναι απαραίτητο, απλώς δίνει μία πιο κρεμώδη γεύση. Παρεπιπτόντως, τα βλήτα με αυτόν τον τρόπο ετοιμασμένα (χωρίς το εβαπορέ), συνοδεύουν εξαιρετικά και κρεατικό ψημένο στη σχάρα ή στο αντικολλητικό.
Τώρα, τα ζυμαρικά που περιμένουν στην κατσαρόλα τους. Ανακατεύω να πάει παντού το χορταρικό, ρίχνω και τη μοτσαρέλα κομμένη σε κυβάκια 1x1x1 (την οποία επίσης έκοψε η φίλη αριστοτεχνικά ακριβώς σε αυτές τις διαστάσεις, πολύ γουστάρω να έχω κάποιον να μου ετοιμάζει τα υλικά, χεχε!).
Σερβίρω αμέσως. Α, ανοίγουμε και τη δεύτερη μπύρα φυσικά. Παγωμένη. Πολύ.
Η συνταγή αυτή μάλλον ταίριαζε περισσότερο να μπει ως παραλλαγή στην αβάσταχτη ελαφρότητα της πάστας, αλλά ας όψεται η μοτσαρέλλα. Πάντως το δεύτερο μπαλάκι θα το αξιοποιήσω σήμερα, με την pasta fredda. Νά’σαι καλά για τις εμπνεύσεις!
Την έφτιαξα την πάστα τη φρέντα. Τάισα εφτά άτομα. Μερσί διαδίκτυο. Μιλ μερσί em.a. Ωστόσο η μοτσαρέλλα (του σουπερ μάρκετ μου) σα να ήταν χαμένη γευστικά. Είχε και βουβάλας (έτσι έγραφε το σακούλι) αλλά έμοιαζε με υγρό και φοβήθηκα.
ο φόβος, δεν φυλάει πάντα τα έρμα kuk μου.
Δεν πειράζει, next time.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα! Δηλαδή, Μάτζικα, η μοτσαρέλλα βουβάλας είναι σε ρευστή μορφή? Λίγο "πρωτάρα" η ερώτηση, αλλά είναι δύσκολοι οι καιροί για αποτυχίες μαγειρικές! Είναι πολλά τα λεφτά Μάτζικα! :-)
Σκοπεύω να κάνω σύντομα την πάστα, μιας και "τραβιούνται" τα κρύα πιάτα με τη ζέστη!
Όχι βέβαια.
Απλά τις περισσότερες φορές, η μοτσαρέλλα βουβάλας δεν πωλείται σε τυποποιημένη συσκευασία, αλλά μέσα από ένα μεγάλο δοχείο στο οποίο πλέει σε μπαλλάκια μέσα στο νερό!
Μπορείτε να την βγάλετε από το νερό και να την αφήσετε πέντε - δέκα λεπτά να στραγγίξει σε σουρωτηράκι μέσα στο ψυγείο για να κόβετε ευκολότερα.
Είναι πολύ πιο λευκή και πολύ πιο νόστιμη από το αντίστοιχο αγελαδινό fior di latte που συνηθίσαμε να αποκαλούμε μοτσαρέλλα.
Apopse timisame ti suntagi sou me to boyfriend. Uperoxo piato!! Polu leptes geuseis, alla tromera nostimo apotelesma. Katholou stegni fasi. O,ti eprepe gia to kalokairi.. Na'sai kala!
When louis vuitton first started he made large trunks and luggage, he also made replica handbags which were mostly made out of leather. In 1888 louis vuitton handbags came out with a new damier pattern which was a light brown checkerboard and dark brown boxes which was making it look like a classic and luxurious look. Soon after in 1896 louis vuitton bags came out with the classic line, the monogram Canvas, which is a known icon of the LV brand today, it is the most popular to this day.
Post a Comment